Panasonic Lumix DMC-FZ7 to aparat kompaktowy z szerokokątnym obiektywem Leica 25 mm, optyczną stabilizacją obrazu, 12-krotnym zoomem optycznym działającym także podczas filmowania i funkcją nagrywania filmów w jakości HD. Na sklepowe półki trafił w lutym 2009 roku.
W skład zestawu z Lumiksem FZ7 wchodzą akumulator, pasek na nadgarstek, płyta CD z oprogramowaniem (ArcSoft Panorama Maker 4, ArcSoft MediaImpression i PHOTOfunSTUDIO 3.0 HD Edition), ładowarka z kablem zasilającym, a także kable USB i A/V oraz drukowana skrócona instrukcja obsługi (pełna jest w wersji elektronicznej).
Pomagamy w wyborze aparatu fotograficznego >>>
Aparat prezentuje się elegancko, a metalowa obudowa (w jednym z pięciu kolorów: srebrnym, czarnym, granatowym, czerwonym i brązowym) podkreśla solidność konstrukcji i czyni ją odporną na zarysowania. Potwierdza to spora jak na mały kompakt masa urządzenia (206 g bez akumulatora i karty pamięci) i jego większe niż przeciętne wymiary (przede wszystkim głębokość): 103,3 x 59,6 x 32,8 mm. Przyciski sterujące są niewielkie, ale korzysta się z nich łatwo.
Ta wersja Lumiksa ma matrycę CCD o fizycznej wielkości 1/2,33 cala, efektywnej rozdzielczości 10,1 megapiksela.i czułości zmiennej w przedziale od 80 do 1600 ISO, a w trybie wysokiej czułości do 6400 ISO. Obiektyw aparatu to Leica DC Vario-Elmar ze stabilizacją optyczną MEGA O.I.S., którego ogniskową można zmieniać w przedziale od 25 do 300 mm (12-krotny zoom optyczny; ekwiwalent dla filmu 35 mm) przy otworze względnym z przedziału f/3.3–4.9. Jego konstrukcja łączy dziesięć elementów w osiem grup, zawiera dwie soczewki sferyczne z trzema asferycznymi powierzchniami i dwie soczewki ze szkła o niskiej dyspersji. W trybie normalnym obszar głębi ostrości może rozpoczynać się od 50 cm, natomiast w trybie makro – od 3 cm. Migawką można sterować w przedziale od 1/2000 s do 8 s lub ustawić czas 15, 30 lub 60 sekund w trybie nocnym.
Panasonic Lumix DMC-FZ7 jest też wyposażony w funkcję Extra Optical Zoom, która umożliwia zwiększenie zoomu optycznego do 21,4x kosztem zmniejszenia maksymalnej rozdzielczości zdjęcia do trzech megapikseli. W trybie tym używana jest tylko centralna część dużej matrycy CCD, co powoduje przybliżenie fotografowanych obiektów bez pogorszenia jakości zdjęcia.
Aparat ten rejestruje obrazy wyłącznie w plikach JPEG o maksymalnej rozdzielczości 3648 x 2736 pikseli. Zdjęcia oprócz proporcji 4:3 mogą mieć inny stosunek boków: do wyboru mamy 3:2 i 16:9. Z kolei sekwencje wideo mogą mieć jedną z czterech rozdzielczości, przy czym pierwsza jest zapisywana w standardzie AVCHD Lite (można ustawić trzy poziomy jakości obrazu): 1280 x 720, 848 x 480, 640 x 480 lub 320 x 240 pikseli (30 kl./s). Pliki są zapisywane na kartach SD/SDHC lub w wewnętrznej pamięci aparatu (pojemność 40 MB).
Lista ciekawych gadżetów dla fotografa >>>
Na przodzie FZ7 dominuje wystający nieco z płaszczyzny korpusu obiektyw i szeroki ozdobny pierścień wokół niego. Poza tym projektanci umieścili jeszcze lampę błyskową i diodę wspomagającą autofokus. Tylną ściankę aparatu w większości wypełnia trzycalowy wyświetlacz Inteligent LCD (minimalnie wysunięty w stosunku do płaszczyzny obudowy) o rozdzielczości 460 tys. pikseli, szerokim kącie widzenia i z funkcją automatycznego dopasowania poziomu jasności (11 kroków) do warunków oświetleniowych.
Obok ekranu umieszczono zestaw przycisków sterujących. W prawym górnym rogu producent zaplanował przesuwny przełącznik fotografowanie – przeglądanie. Poniżej znajduje się przycisk włączający tryb rejestracji wideo i jednocześnie aktywujący nagrywanie filmu. Pozostałe klawisze to standard: cztery przyciski uniwersalne ułożone kołowo wraz z centralnym do zatwierdzania i wywoływania menu oraz dwa do zmiany trybu pracy wyświetlacza i usuwania zdjęć lub aktywowania podręcznego menu.
Lewy bok Lumiksa FZ7 jest pusty, na prawym natomiast umieszczono ucho do zaczepienia paska i przysłonięte pokrywką dwa gniazda: uniwersalne (USB i A/V) oraz HDMI. Na spodzie aparatu znalazły się gwint do mocowania statywu i klapka, pod którą są gniazdo akumulatora i slot na karty pamięci. Z racji niewielkiej dostępnej przestrzeni zamocowanie stopki statywu uniemożliwia dostęp do komory baterii i nośnika danych. Na górze obudowy zostały umieszczone – patrząc od lewej – głośnik, stereofoniczny mikrofon, włącznik, spust migawki wraz z dźwignią zoomu i pokrętło wyboru trybu.
Panasonic Lumix FZ7 oferuje dwa tryby automatyczne. Pierwszy – iAuto – zupełnie pozbawia użytkownika kontroli nad wykonywaną fotografią łącząc w sobie kilka funkcji, które dobierają parametry zdjęcia w zależności od warunków i okoliczności, by uzyskać jak najlepsze efekty. Należą do nich optyczna stabilizacja obrazu, wykrywanie twarzy (maks. 15 w kadrze) wraz z zapamiętaniem do sześciu twarzy (podczas odtwarzania można wyświetlić tylko te zdjęcia, na których znalazła się wybrana buzia) oraz funkcje inteligentnej ekspozycji (wraz z kompensacją tylnego oświetlenia), inteligentnego wyboru sceny, kontroli ISO (redukuje rozmycie poruszających się fotografowanych obiektów poprzez właściwe dostosowanie czułości ISO) oraz AF Tracking, która może zablokować ostrość na wybranym obiekcie i utrzymać ją nawet podczas ruchu.
Oprócz tego w urządzenie wbudowano 27 programów tematycznych, z których dwa można przypisać do odpowiednich pozycji na pokrętle wyboru trybu, co znacznie przyspiesza i ułatwia fotografowanie najczęściej pojawiających się rodzajów scen. Nie znajdziemy w nim za to nie tylko trybu manualnego, ale także preselekcji czasu czy przysłony. Innym ułatwieniem dla użytkowników jest wydzielenie jako osobnego trybu zapisu zdjęć w wewnętrznej pamięci aparatu (tylko w rozdzielczości jednego lub dwóch megapikseli), co umożliwia szybki dostęp np. do sfotografowanej mapy czy rozkładu jazdy.
Jaką matrycę aparatu wybrać? >>>
FZ7 z bardziej zaawansowanych funkcji oferuje bracketing ekspozycji, ręczne ustawianie i precyzyjną regulację balansu bieli, wyciszanie wiatru i ciągły autofokus podczas filmowania oraz – dość nietypowo – bracketing formatu zdjęcia (aparat zapisuje to samo zdjęcie w proporcjach 4:3, 3:2 i 16:9). Zainteresowani fotografiami seryjnymi mają do wyboru nieco większą prędkość (2,3 kl./s) okupioną skromną liczbą zarejestrowanych w jednym ciągu fotografii (trzy zdjęcia w wysokiej jakości lub pięć w standardowej), tempo 1,8 kl./s za to w trybie ciągłym do wypełnienia karty lub aż 10 kl./s, ale z jakością zredukowaną do trzech megapikseli. W modelu tym pojawił się także tryb serii błysków, który umożliwia wykonywanie do pięciu zdjęć seryjnych ze stałym wyzwalaniem lampy błyskowej oraz funkcja pomocy przy wykonywaniu panoram (łączenia zdjęć dokonuje się z użyciem dołączonego oprogramowania).
Menu Lumiksa FZ7 jest logiczne i przejrzyste. Pochwalenia wymaga tu funkcja przydatna dla osób ze słabszym wzrokiem: do wyboru są dwie wielkości liter w menu, przy czym z odczytaniem tych większych praktycznie nikt nie będzie miał problemu.
Przykładowe zdjęcia
Podgląd zdjęcia
Podgląd zdjęcia
