Panasonic Lumix DMC-ZX1 [TEST]

W zestawie z aparatem Panasonic Lumix DMC-ZX1 znajdują się akumulator, pasek na nadgarstek, płyta CD z oprogramowaniem (PHOTOfunSTUDIO 4.0, ArcSoft MediaImpression i ArcSoft Panorama Maker), ładowarka z kablem zasilającym, a także kable USB i A/V oraz drukowana skrócona instrukcja obsługi (pełna jest w wersji elektronicznej).

Aparat należy do nowej serii ZX, której wyróżnikami są silny zoom w smukłej i eleganckiej metalowej obudowie (ZX1 jest osiągalny w jednym z pięciu kolorów: srebrnym, czarnym, niebieskim, białym i czerwonym), ulepszony system optycznej stabilizacji obrazu POWER O.I.S. (mniej więcej dwukrotnie lepsze tłumienie drgań niż w systemie MEGA O.I.S.) oraz tryb podróży, który ułatwia zarządzanie fotografiami wykonanymi podczas wyjazdów (można wpisać miejsce oraz określić daty i strefę czasową). Lumix ZX1 ma gabaryty (97,8 x 54,6 x 26,0 mm) i masę (138 g bez akcesoriów, 160 g z baterią i kartą pamięci) mieszczącą się w przeciętnej dla tego typu sprzętu.

Aparaty fotograficzne - poradnik kupującego >>>

Wyróżnikiem tego modelu jest obiektyw Leica DC Vario-Elmar, który zawiera pierwszą na świecie supercienką soczewkę asferyczną 0,3 mm oraz pierwszą w branży soczewkę sferyczną 0,3 mm, zapewniając 8-krotny zoom optyczny (ogniskowa zmienna w zakresie 25–200 mm; wartości odpowiadające formatowi małoobrazkowemu) przy otworze względnym z przedziału f/3.3–5.9. Konstrukcja obiektywu łączy dziewięć elementów w siedem grup, w tym cztery soczewki asferyczne z sześcioma powierzchniami sferycznymi. W trybie normalnym obszar głębi ostrości może rozpoczynać się od 50 cm, natomiast w trybie makro – od 3 cm.

Lista ciekawych gadżetów dla fotografa >>>

Ten model Lumiksa ma matrycę CCD o fizycznej wielkości 1/2,33 cala, efektywnej rozdzielczości 12,1 megapiksela i czułości zmiennej w przedziale od 80 do 1600 ISO, a w trybie wysokiej czułości do 6400 ISO. Migawką można sterować w przedziale od 1/2000 s do 8 s, a w trybie nocnym możliwe jest także ustawienie czasu ekspozycji na 15, 30 lub 60 sekund.

Aparat rejestruje obrazy wyłącznie w plikach JPEG o maksymalnej rozdzielczości 4000 x 3000 pikseli (do wyboru 14 różnych wielkości), przy czym proporcje boków mogą mieć wartość nie tylko 4:3, ale także 3:2 lub 16:9. Sekwencje wideo ZX1 zapisuje w jednej z czterech rozdzielczości, przy czym dwie oferują format 16:9 (w tym HD 1280 x 720 punktów), a dwie klasyczny 4:3 przy 30 klatkach na sekundę. Pliki są zapisywane na kartach SD/SDHC lub w wewnętrznej pamięci aparatu (pojemność 40 MB).

Z przodu ZX1 dominuje minimalnie wystający z płaszczyzny korpusu obiektyw i ozdobny pierścień wokół niego, któremu towarzyszą lampa błyskowa i dioda wspomagającą autofokus. Lewy bok aparatu jest pusty; na prawym umieszczono ucho do paska oraz przysłonięte pokrywką dwa gniazda służące do podłączenia do komputera, drukarki lub telewizora. Na spodzie aparatu znalazły się gwint do mocowania statywu, gniazdo do podłączenia zasilacza i klapka, pod którą są gniazdo akumulatora i slot na karty pamięci. Na górze obudowy zostały umieszczone – patrząc od lewej – głośnik, mikrofon, włącznik, spust migawki wraz z dźwignią zoomu oraz pokrętło wyboru trybu.

Jaka stabilizacja obrazu jest najlepsza? >>>

Tylną ściankę aparatu w większości wypełnia 2,7-calowy wyświetlacz LCD (wysunięty w stosunku do pozostałej płaszczyzny obudowy) o rozdzielczości 230 tys. pikseli. Obok ekranu umieszczono zestaw przycisków sterujących. W prawym górnym rogu producent zaplanował przesuwny przełącznik fotografowanie – przeglądanie. Poniżej znajduje się przycisk aktywujący tryb rozszerzonego zoomu (redukowana jest przy tym rozdzielczość obrazu do trzech megapikseli). Pozostałe klawisze to standard: cztery przyciski uniwersalne ułożone kołowo wraz z centralnym do zatwierdzania i wywoływania menu, klawisz do sterowania pracą ekranu LCD i przycisk do usuwania zdjęć w trybie przeglądania lub włączania podręcznego menu podczas fotografowania.

Panasonic Lumix ZX1 oferuje dwa tryby automatyczne. Pierwszy – iAuto – całkowicie przejmuje kontrolę nad aparatem – rola użytkownika sprowadza się do wycelowania i naciśnięcia spustu migawki. W zależności od potrzeb aktywowane są wtedy stabilizacja obrazu, wykrywanie twarzy wraz z zapamiętaniem do sześciu twarzy po wykonaniu kilku zdjęć, a także funkcje inteligentnej ekspozycji (wraz z kompensacją tylnego oświetlenia), inteligentnego wyboru sceny, kontroli ISO oraz trybu śledzącego autofokusa.

Oprócz tego w urządzenie wbudowano 29 programów tematycznych, z których jeden można przypisać do pozycji na pokrętle wyboru trybu. Aparat nie oferuje jednak żadnego trybu manualnego czy preselekcji przysłony lub czasu (można tylko określić, jaki ma być minimalny czas otwarcia migawki). Ułatwieniem dla użytkowników jest wydzielenie jako osobnego trybu zapisu zdjęć w wewnętrznej pamięci aparatu (tylko w rozdzielczości jednego lub dwóch megapikseli), co umożliwia szybki dostęp np. do sfotografowanej mapy czy rozkładu jazdy – jest to tzw. tryb notatek.

Ważną cechą Lumiksa ZX1 jest szybkość. Aparat uruchamia się w zaledwie 1,1 sekundy, autofokus ostrzy błyskawicznie, a opóźnienie zwolnienia migawki wynosi około 0,007 sekundy. W trybie seryjnym można rejestrować około 2,3 zdjęcia na sekundę w pełnej rozdzielczości 12,1 megapiksela. W szybkim trybie seryjnym aparat zapisuje aż 10 zdjęć na sekundę, a tryb seryjny z fleszem umożliwia robienie kolejnych zdjęć z towarzyszeniem lampy błyskowej. ZX1 z bardziej zaawansowanych funkcji oferuje bracketing ekspozycji, ręczne ustawianie i precyzyjną regulację balansu bieli oraz ciągły autofokus podczas filmowania. Menu tego Lumiksa jest logiczne i przejrzyste. Pochwalenia wymaga tu funkcja przydatna dla osób słabiej widzących, które mogą ustalić wielkość liter w menu, przy czym z odczytaniem tych większych praktycznie nikt nie będzie miał problemu.