Przedstawię wam dzisiaj, jak z amatorsko wyglądającego kadru, zrobić kadr wyglądający profesjonalnie, nie posiadając zaawansowanego sprzętu.
Kadrowanie
Przede wszystkim, jeżeli twoje wideo ma wyglądać dobrze – nie nagrywaj z ręki – włóż kamerę na statyw (choćby najtańszy), a kompletnie zmieni to odbiór tego samego kadru u widza.
Kiedy twój aparat lub kamera znajdują się wreszcie na statywie, powinieneś zatroszczyć się o kadrowanie. Standardowo kamera powinna znajdować się na wysokości oczu. Często kamera znajduje się na tej wysokości, ale jest delikatnie odchylona do tyłu, przez co nad głową aktora znajduje się dużo pustej przestrzeni (tzw. headspace lub headroom). Jest to powszechnie uznawane za błąd, dlatego powinniśmy sytuacji takiej unikać, poprzez przechylenie głowicy statywu do dołu, aż headroomu się pozbędziemy.
Często widuje się osoby ustawione w kompozycji centralnej (w centrum kadru). Kadrowanie takie jest w większości przypadków nieestetyczne, chociaż zależy to od danego kadru – np. kompozycja centralna wygląda dobrze, kiedy prezenter znajduje się na jednolitym tle (kompozycja centralna powinna wyglądać dobrze, w sytuacji, kiedy w kadr jest zrównoważony). Najbezpieczniej jest się jednak kierować zasadą trójpodziału (złotego podziału) kadru i umieszczać aktora lub prezentera w 1/3 lub 2/3 szerokości kadru.
Przydatne rankingi sprzętu do nagrywania:
Oświetlenie
Kiedy zadbamy o kadrowanie, powinniśmy przejść niezwłocznie do oświetlenia naszego kadru. Prezentera wystarczy oświetlić chociażby najtańszym softboxem (są one dostępne już od 120 zł), ale absolutnie nie powinniśmy na tym przystawać, i ustawić drugiego softboxa z drugiej strony, aby nie powstawały brzydkie cienie (rozważamy tutaj oświetlenie neutralne). Optymalny kąt softboxów od osi Prezenter-Kamera dla takiego ustawienia wynosi ok. 45 stopni.
Po doświetleniu kadru obraz jest o wiele jaśniejszy, ale może się zdarzyć, że w kamerze światło to będzie niebieskie. Naprawiamy to poprzez dostosowanie balansu bieli w kamerze lub aparacie. Balans bieli może być zakłócony przez oświetlenie domowe włączone naraz ze studyjnym, gdyż mają one różne temperatury barwowe – dlatego też zawsze należy mieć wyłączone światło, kiedy kręcimy z oświetleniem studyjnym.
Pamiętajcie, że - im więcej światła – tym lepiej. Kamery i aparaty lubią światło. Im więcej światła, tym obraz jest ostrzejszy, ładniejszy i na obrazie jest mniej szumów.
Głębia
Rzeczą charakterystyczną dla większości profesjonalnych produkcji jest mała głębia ostrości – czyli rozmyte tło. Efekt taki zyskujemy dzięki zwiększeniu ogniskowej i zmniejszeniu wartości przysłony. Dzięki zmniejszeniu wartości przysłony więcej światła wpada przez obiektyw, przez co możemy obniżyć czułość ISO i mieć o wiele mniej szumów na obrazie.
Czułość ISO radzę trzymać najniżej jak to się da, gdyż w wielu tanich aparatach szumy wyglądają bardzo źle – nawet na stosunkowo niskich wartościach ISO. Jeżeli chodzi o czas naświetlania, to zalecam 1/50 sekundy (przynajmniej kiedy używamy sztucznego światła o częstotliwości 50 Hz), jeżeli nie chcemy mieć do czynienia z flickeringiem.
Grading
Kolejną czynnością, dzięki której obraz wygląda lepiej jest grading, czyli korekcja kolorystyczna. Jednak żeby mieć w gradingu najwięcej pola do manewru należy nagrywać na płaskim profilu kolorystycznym (flatprofile). Profil taki zmniejsza nam nasycenie i kontrast, które możemy podbić z powrotem w post produkcji, mając przy tym większe pole do manewru niż w przypadku braku płaskiego profilu. Nasycenie i kontrast można zmniejszyć ręcznie w ustawieniach aparatu, ale są również specjalne profile, które możemy na kamerę wgrać np. Cinestyle (Canon) czy S-log (np. Sony).
Przy gradingu uważać trzeba, aby z nim nie przesadzić, gdyż uzyskany efekt może wyglądać po prostu tandetnie.
Format obrazu i klatkaż
Kolejną rzeczą, która sprawia, że film wygląda filmowo, jest format kinowy obrazu, czyli technicznie rzecz biorąc: 2.39:1. Nie ma on bezpośredniego wpływu na obraz, ale utożsamiamy sobie taki właśnie format wideo z filmem, ponieważ większość filmów jest w takim właśnie formacie wyświetlana.
Ostatnią i chyba najbardziej marginalną rzeczą jest ilość klatek na sekundę (FPS). Utarło się, że filmy są kręcone w 24 klatkach, aczkolwiek 30 klatek do zastosowań innych, niż stricte film jest jak najbardziej w porządku. W przypadku filmików na YouTube standardem jest 30 klatek. Przy 60 klatkach obraz jest nienaturalnie płynny.
Podsumowanie
Teraz, kiedy znasz już podstawowe zasady robienia ładnych, profesjonalnych ujęć - musisz mieć na względzie jedną rzecz: to wszystko to tylko zasady, a zasady można łamać, ale trzeba to robić świadomie, i łamanie to powinno służyć opowiadanej przez nas historii (o ile jakąś opowiadamy). Jeżeli chcesz nagrywać filmiki na YouTube, na których stoisz i gadasz do kamery, to łamanie tych zasad mija się z celem.
Przede wszystkim kierujcie się swoim okiem, bo to ono powie wam, czy dany kadr wygląda ładnie, czy nie.
