Konstrukcja skrywa w swoim wnętrzu dwa dyski twarde WD Green o pojemności albo 2TB każdy, albo 3TB każdy.
Domyślnie producent połączył dyski w macierz RAID1 dla zapewnienia większego bezpieczeństwa danych – i na takiej też konfiguracji dysk był przez nas testowany. Jednak mając dostęp do panelu administracyjnego urządzenia (przez przeglądarkę) możemy skonfigurować dysk również w macierz RAID0 – uzyskując podwójną prędkość zapisu, ale mniejsze bezpieczeństwo danych.
Dysk zajmuje dość sporo miejsca, posiada wymiary: 165x99x157mm i waży też sporo – ponad 3kg!
Western Digital umożliwił łatwą wymianę któregokolwiek z dysków. Na metalowej klatce zabezpieczającej dyski przed wypadnięciem znajduje się informacja, aby używać tylko dysków WD serii Green.
Obudowa dysku została wykonana z matowego plastiku, a całość jest dobrze spasowana i sprawia wrażenie solidnej konstrukcji. Na froncie urządzenia znajdziemy poza logo producenta jedynie diodę zmieniającą swój kolor w zależności od statusu w jakim dysk przebywa.
Dostęp do dysków uzyskujemy po wduszeniu plastikowej klapki na górze obudowy. Tył urządzenia kryje komplet portów pozwalających na podłączenie urządzenia do sieci elektrycznej, podłączenie portu LAN oraz port USB (niestety jeszcze w standardzie 2.0) i niewielki głęboko ukryty w obudowie przycisk reset.
Obsługa i konfiguracja urządzenia jest dość prosta, jednak wymaga trochę doświadczenia lub uważnej lektury instrukcji obsługi krok po korku od niedoświadczonego użytkownika.
Pulpit nawigacyjny jest czytelny i daje spore możliwości konfiguracyjne. Dodatkowo na dole strony pulpitu w naszej przeglądarce mamy również na bieżąco wyświetlane i aktualizowane informacje o stanie dysku (swoisty raport S.M.A.R.T) oraz ilości zajętego i wolnego miejsca, i to jeszcze z podziałem na kategorie (muzyka, zdjęcia, wideo oraz inne).
Podstawowe i zaawansowane ustawienia dysku dostępne są z jednego miejsca w pulpicie nawigacyjnym. Znajdziemy tam między innymi informację o adresie fizycznym MAC dysku, statusie podłączenia go do sieci, nazwie urządzenia w sieci, grupie roboczej, konfiguracji i ustawieniach serwera FTP i wiele, wiele innych związanych również z ustawieniami dostępu zdalnego.
Dodatkowo dysk umożliwia również przesłanie raportów o błędach i awarii na 5 wcześniej wskazanych adresów e-mail.
To z panelu nawigacyjnego mamy możliwość dodawania użytkowników oraz zarządzaniu udziałami, możemy tworzyć między innymi foldery niepubliczne z ograniczonym dostępem dla innych użytkowników w sieci.
Każdy udział widoczny jest już w oknie „mój komputer” jako osobny dysk sieciowy. Udziały prywatne wymagają dodatkowo podania nazwy użytkownika oraz hasła (jeżeli takie jest założone).
Testy dysku przeprowadziliśmy podłączając urządzenie do standardowego domowego routera oraz przesyłając plik bezprzewodowo korzystając z sieci WiFi. Router jaki użyliśmy do testów, to produkt TRENDnet TEW-712BR. Laptop wyposażony został w osobną kartę sieciową TP Link TL-WN722N. Przeprowadziliśmy dwa testy: pierwszy programem ATTO Disk Benchmark oraz drugi test polegający na przesłaniu na dysk pliku o wadze 134MB, a następnie jego skopiowaniu z powrotem na dysk komputera (wynik został podany w sekundach). Wyniki testów prezentujemy poniżej:
Podsumowując – dysk WD jest narzędziem dobrym. To magazyn plików, który przede wszystkim zaspokoi apetyt użytkowników na ciągły brak miejsca na pliki. Możliwość konfiguracji dysku w macierze pozwala dostosować go do własnych upodobań – czy ma być szybko, czy bezpiecznie. Dostęp do danych z praktycznie każdego miejsca na świecie, to również duży plus urządzenia. Dzięki takiemu rozwiązaniu stworzymy własną prywatną chmurę. Czy dysk WD My Book Live Duo ma wady? Ja znalazłem dwie. Pierwsza to bardzo wysoka cena urządzenia. Koszt samych fizycznych dysków, to wydatek około 400zł za jeden (łącznie 800zł), reszta ceny czyli prawie 500zł to koszty obudowy oraz możliwości połączenia dysków w macierz RAID i do sieci.. naszym zdaniem dużo. Drugą wadą jest brak interfejsu USB 3.0. Mimo iż jest to dysk przeznaczony do pracy w sieci, a nie przeznaczony jako dysk osobisty, to jednak szkoda, że producent nie zatroszczył się o interfejs już 3.0.
