HTC G1 jest pierwszym smartfonem pracującym pod nowym, opartym na linuxie systemem operacyjnym Android. Wyposażony w dotykowy wyświetlacz 3,2" uzupełniony o wygodną, pełnowymiarową klawiaturę QWERTY, możliwość łączności WiFi i HSDPA do 7.2Mbps oraz ściśle zintegrowany z usługami Google, stanowi niemalże idealne narzędzie do korzystania z mobilnego internetu.
Wygląd / Obudowa
HTC G1 sprawia bardzo pozytywne pierwsze wrażenie: wykonany jest z dobrej jakości czarnego plastiku, na spodniej obudowie lekko „podgumowanego", na przyciskach - lekko błyszczącego. Jak na produkt HTC przystało, projekt pod względem estetyki i ergonomii przemyślany został w najdrobniejszych szczegółach. Zbudowany został w oparciu o mechanizm unikatowego slidera (ponoć opatentowanego przez twórców), górna część przedniego panela, na której umieszczono 3,2 calowy, dotykowy wyświetlacz LCD, przesuwa się nie po prostej, jak to zwykle bywa, ale po łuku. Obudowa rozsuwa się niezwykle łatwo, wystarczy mocno pchnąć ją palcem. Jednocześnie sprężynująca konstrukcja zabezpieczona jest przed przypadkowym, niechcianym rozsunięciem. Egzemplarz otrzymany do testów był już mocno „przechodzony" i - tu niestety minus - w mechanizmie slidera można było zauważyć niewielkie luzy, a podczas przesuwania wyświetlacza słyszalny był dość głośne skrzypienie uwieńczone równie głośnym trzaśnięciem. Czyżby wymagane było smarowanie?
Zastosowany wyświetlacz ma rozdzielczość 320 x 480 pikseli, wyświetla ładne i żywe barwy, a regulacja jasności podświetlenia w szerokim zakresie zapewnia bardzo dobre parametry obrazu zarówno w ciemności, jak i w pełnym słońcu. Panel dotykowy jest bardzo precyzyjny i czuły, obsługuje też funkcję tzw. „multitouch" - czyli kilka dotknięć w jednym czasie. Niestety nie można z niego korzystać za pomocą rysika czy paznokcia, ale odpowiednio zaprojektowany interfejs użytkownika wcale tego nie wymaga. W przypadku konieczności wyboru jednego z kilku niewielkich, położonych blisko siebie elementów (np. odnośników do stron), bardzo pomocny będzie wibrujący trackball, umieszczony na środku belki znajdującej się tuż pod wyświetlaczem. Po lewej stronie trackballa znajdziemy klawisze: odbierania połączenia i ekranu startowego, a po prawej - cofania i zakończenia połączenia, działający również jako wygaszenie ekranu. Nad trackballem, który pełni jednocześnie funkcję klawisza OK, znajdziemy przycisk menu, umożliwiający szybki dostęp do podręcznej listy najważniejszych funkcji.
Po rozsunięciu obudowy naszym oczom ukazuje się pełnowymiarowa, delikatnie podświetlana klawiatura alfanumeryczna w układzie QWERTY, lekko zmodyfikowana oraz uzupełniona symbolami „@" oraz „menu". Z klawiatury korzysta się bardzo łatwo, gdyż klawisze rozmieszczone są w odpowiednich odstępach, wciskają się łatwo i charakteryzują się idealnym skokiem. Nawet najbardziej wymagający użytkownik przyzwyczai się do niej w kilka chwil.
Po prawej stronie klawiatury, na wysokości spacji, znajdziemy sprytnie zamaskowane gniazdo karty microSD. Osłonięty zaślepką port komunikacyjny (przypominający miniUSB, współpracujący ze standardowymi kablami tego interfejsu) umieszczony został w pośrodku dolnej części telefonu, pod przyciskami sterującymi. Pełni on również funkcję gniazda słuchawkowego oraz wejścia ładowarki. Na tylnej ściance smartfona znajduje się obiektyw aparatu fotograficznego, na prawym boku - spust migawki aparatu, a na lewym - przyciski regulacji głośności. Ciężar urządzenia jest całkiem spory - prawie 160g wraz z baterią - ale dzięki wymiarom „w sam raz" HTC G1 dobrze leży w ręce, jego obsługa zarówno w układzie poziomym, jak i pionowym nie sprawia najmniejszych problemów.
Obsługa
Po włączeniu telefonu na ekranie pojawia się logo systemu Android - i przez niepokojąco długą chwilę nic się nie dzieje... System ładuje się baaardzo powoli. A kiedy już się załaduje, wyskakuje ekran zachęcający do zarejestrowania (lub utworzenia nowego) konta na Google - bez wykonania tej operacji korzystanie z urządzenia w ogóle nie jest możliwe, wykonywać można wyłącznie połączenia alarmowe. Rejestracja konta musi zostać poprzedzona skonfigurowaniem połączenia sieciowego zgodnie z wymogami operatora - trzeba ręcznie dodać i skonfigurować nowy APN. Po wykonaniu procedur wstępnych nasze kontakty zapisane w książce adresowej gmail zostają zsynchronizowane z telefonem. Generalnie każde dodanie nowego kontaktu, numeru telefonu itp. do naszej bazy w telefonie powoduje automatyczną synchronizację (a co za tym idzie - połączenie z internetem), więc jeśli musimy zminimalizować wydatki na telefon, synchronizację można ograniczyć lub całkowicie wyłączyć poprzez odpowiednią konfigurację ustawień.
HTC G1 sprawia wrażenie zminiaturyzowanego komputera - zapewne dzięki wyglądowi ekranu startowego w kombinacji ze sprzętową klawiaturą. Pulpit składa się z trzech części - widoczna jest tylko środkowa, na której domyślnie umieszczono skróty do podstawowych funkcji (wybieranie numeru, kontakty, wyszukiwarka, mapy) oraz widget zegara. Dzięki interfejsowi Slide touch, przesuwając palcem w prawo/lewo mamy dostęp do schowanych części pulpitu, na których jest bardzo dużo miejsca na podręczne ikony użytkownika. Aplikacje można też uruchamiać za pomocą zdefiniowanych według własnego upodobania skrótów klawiszowych.
Dotykowy interfejs jest intuicyjny, przyjazny użytkownikowi i w podstawowym zakresie łatwy do opanowania nawet bez instrukcji obsługi. Jest natomiast bardzo specyficzny, gdyż zarządzający zasobami system operacyjny Android jest całkowicie różny od znanych powszechnie OS Symbian lub Windows Mobile. Chętni do poznania jego wszystkich tajników zdecydowanie powinni zagłębić się w lekturę instrukcji obsługi lub forów tematycznych. Android występuje w angielskiej wersji językowej, co raczej ogranicza grono odbiorców. Menu główne jest mocno rozbudowane: składa się z kilkunastu pozycji, nie wszystkie są widoczne jednocześnie - trzeba przewinąć listę. Zainstalowanie dodatkowych aplikacji powoduje dodanie kolejnego elementu do menu.
Jak było wcześniej wspomniane, telefon można obsługiwać w orientacji pionowej oraz poziomej. Wbudowany akcelerometr jest domyślnie programowo wyłączony, zmiana trybu wyświetlania następuje przy wysuwaniu/chowaniu klawiatury.
System operacyjny działa stabilnie i szybko. Bardziej zaawansowanym użytkownikom specyfika „linuksowego" Androida daje wiele możliwości rozbudowy software'u - ponieważ jest to system otwarty, można pokusić się o napisanie własnego programu. Standardowymi aplikacjami, w które wyposażony jest system operacyjny są: przeglądarka internetowa, Gmail, mapy Google, budzik, kalendarz, odtwarzacz mp3, kalkulator, kontakty, IM, Android Market (sklep), YouTube i Galeria Zdjęć. W sklepie internetowym można zaopatrzyć się w dodatkowe aplikacje - część z nich jest płatna, jednak dostępnych jest też wiele darmowych programów.
Istotną zaletą G1 jest możliwość uruchomienia kilku aplikacji naraz i sprawne przełączanie się miedzy nimi. Jeśli najdzie nas ochota na skontrolowanie stanu pamięci - uzyskamy dokładną informację o zasobach przydzielonych każdemu z zainstalowanych programów, z rozdzieleniem na pamięć programu i danych.
Funkcje
HTC G1 udostępnia użytkownikowi 256MB pamięci wewnętrznej ROM i 192MB RAM, z możliwością rozszerzenia zasobów przez kartę microSD do 16GB. Sercem smartfona jest procesor Qualcomm MSM7201A o częstotliwości taktowania 528 MHz. Jako telefon, G1 może pracować w czterech zakresach GSM: 850/900/1800/1900 MHz, zapewnia również łączność WiFi w standardzie IEEE 802.11b/g oraz posiada modem pracujący z prędkością HSDPA do 7.2Mbps / HSUPA do 2.0Mbps (w zależności od usług oferowanych przez operatora sieci).
Bluetooth 2.0, w który wyposażono HTC G1, działa w nieco dziwny sposób - mimo sparowania urządzeń, nie ma możliwości przesłania między nimi plików. Wbudowana przeglądarka internetowa świetnie daje sobie radę ze skalowaniem stron (trackball jest tu niesłychanie użytecznym narzędziem). Klienta poczty można zsynchronizować z dowolnym kontem, nie tylko gmailowym.
Nawigacja realizowana przez G1 z wykorzystaniem Google Maps stoi na przyzwoitym poziomie - tzw. „złapanie fixa", czyli ustalenie aktualnej pozycji zajmuje kilkanaście do kilkudziesięciu sekund - test przeprowadzony został podczas jazdy samochodem.
Jako telefon, G1 również niczym nie rozczarowuje - zasięg jest na odpowiednim poziomie, nie ma problemów z gubieniem sygnału. Transmisja dźwięku zarówno „od" jak i „do" telefonu jest dobra, głos nie jest tłumiony ani zniekształcany, tło wydaje się być odpowiednio wyciszone.
Jeśli chodzi o multimedialną stronę telefonu - wstępnie do dyspozycji mamy odtwarzacz mp3. Wbudowany głośnik niestety nie zachwyca jakością dźwięku, zdecydowanie zalecam przełączenie się na zestaw słuchawkowy ze złączem microUSB.
Jakość zdjęć wykonanych aparatem jest zadowalająca, lecz po tak „wypaśnym" sprzęcie można by było oczekiwać nieco więcej. Oczywiście matryca 3.2Mpikseli plus autofocus i stabilizacja obrazu są nie do pogardzenia, ale nie oszukujmy się - wbudowany aparat pozbawiono lampy błyskowej, przez co robienie fotek ma sens wyłącznie za dnia. Aparat nie ma możliwości nagrywania filmów.
Bateria o pojemności 1150mAh jest zdecydowanie najsłabszą stroną HTC G1: przy dość oszczędnym korzystaniu z telefonu akumulator ładować musimy co dwa-trzy dni. Stan baterii można podejrzeć na pasku informacyjnym u góry pulpitu (ikona stanu baterii), ewentualnie podglądając licznik pojemności baterii w procentach lub licznik szacowanego czasu racy w trybie gotowości i uśpienia - oba dostępne z poziomu menu.
Podsumowanie
Reasumując - HTC G1 polecam dla osób ukierunkowanych na mobilność, wykorzystujących telefon głównie do korzystania z internetu lub dla programistów, jako narzędzie treningowe do zabawy z własnym oprogramowaniem. Przyjazny interfejs oraz ergonomicznie zaprojektowana obudowa na pewno nie przeszkodzą ani jednym, ani drugim. Największym plusem telefonu są rewelacyjnie działający wyświetlacz dotykowy oraz wygodna klawiatura. Stosunek ceny do jakości oceniam na dobry, mimo iż w urządzeniu tej klasy jakość wykonania mechanizmu rozsuwanej obudowy powinna stać na wyższym poziomie.
