Panasonic Lumix DMC-GH1 to jeden z kilku aparatów kompaktowych z wymiennymi obiektywami z systemu Lumix G Micro i jest przy tym bezpośrednim następcą modelu G1. Działający w standardzie Mikro Cztery Trzecie sprzęt łączy niewielkie rozmiary z zaawansowanymi funkcjami fotograficznymi i filmowymi. Możliwości nagrywania filmów w rozdzielczości Full HD ze stereofonicznym dźwiękiem, używania ciągłego autofokusa (AF) podczas nagrywania filmów oraz uchylno-obrotowy wyświetlacz z trybem Live View znacznie zwiększają użyteczność tego aparatu w zastosowaniach filmowych. Urządzenie trafiło do sprzedaży lipcu 2009 roku.
Kompakt Panasonica jest sprzedawany wyłącznie w komplecie z obiektywem Lumix G Vario HD 14–140mm f/4.0-5.8 ASPH. MEGA O.I.S., czyli uniwersalnym 10-krotnym zoomem o ogniskowej 28–280 mm (ekwiwalent małego obrazka), który został zaprojektowany specjalnie do nagrywania filmów poprzez zastosowanie wyciszonego napędu autofokusa. Oprócz aparatu i obiektywu w zestawie są pokrywa bagnetu, akumulator, ładowarka, zasilacz oraz kable USB i A/V, a także płyta CD z oprogramowaniem i komplet wyposażenia obiektywu (dwie pokrywki, futerał i osłona przeciwsłoneczna).
Pomagamy w wyborze aparatu fotograficznego >>>
Aparat należy do grupy urządzeń standardu Mikro Cztery Trzecie, co oznacza, że jego matryca Live MOS ma rozmiary 17,3 x 13,0 mm i całkowitą liczbę 14 mln pikseli. Efektywna rozdzielczość sensora to 12,1 megapiksela, a jego czułość może być zmieniana w przedziale od 100 do 3200 ISO. Czas naświetlania można regulować w przedziale od 1/4000 s do 60 s, a w trybie B – do ok. 4 minut.
Jak przystało na bardzo zaawansowany kompakt, Lumix GH1 może zapisywać obrazy zarówno w plikach JPEG, jak i RAW. Maksymalna rozdzielczość rejestrowanych zdjęć to 4000 x 3000 pikseli dla proporcji 4:3, 4128 x 2752 piksele dla stosunku boków 3:2, 4352 x 2448 przy 16:9 oraz 2992 x 2992 przy 1:1. Istotne jest to, że przy zapisie fotografii jako plików JPEG możliwe jest wykonywanie ciągłych zdjęć seryjnych.
Filmowanie może się odbywać z maksymalną rozdzielczością 1920 x 1080 punktów przy 24 kl./s, choć oczywiście możliwy jest też wybór mniejszych rozmiarów cyfrowego kadru (dla wielkości 1280 x 720 pikseli prędkość zapisu to 60 kl./s, a w pozostałych – 30 kl./s). Formatem zapisu dla wideo HD jest AVCHD (limitem długości filmu jest pojemność karty), a w pozostałych wypadkach Motion JPEG. (plik nie może przekroczyć 2 GB). Wszystkie rejestrowane obrazy trafiają na kartę SD/SDHC.
Korpus GH1 jest dostępny w trzech kolorach: czarnym, czerwonym i złotym. Aparat z wyglądu przypomina lustrzankę, ma zresztą rozmiary podobne do mniejszych klasycznych modeli z wymiennymi obiektywami (83,6 x 124 x 45,2 mm), ale wyraźnie mniejszą masę: 385 g. Z przodu aparatu znajdziemy bagnet do mocowania obiektywu, przycisk zwalniający obiektyw, diodę podświetlającą do wspomagania autofokusa oraz lampę błyskową o podnoszonej konstrukcji. U góry uchwytu swoje miejsce znalazło pokrętło zmiany nastaw, które służy też jako przycisk.
Jaką matrycę aparatu wybrać? >>>
Prawy bok aparatu to klapki chroniące slot kart flash i gniazdo zasilania, a także uchwyt do mocowania paska. Na lewym boku też oczywiście jest ucho oraz trzy gniazda: uniwersalne (USB i A/V), HDMI oraz do podłączenia mikrofonu lub zestawu do zdalnego sterowania. Spód aparatu kryje gniazdo statywu oraz pokrywę osłaniającą komorę akumulatora.
W górnej części GH1 znajdziemy – patrząc od lewej – znacznik płaszczyzny matrycy, pokrętło wyboru trybu pracy autofokusa i przełącznik do włączania lampy błyskowej. W osi lampy zamontowano gorącą stopkę i stereofoniczny mikrofon. Prawa strona górnej płaszczyzny jest wypełniona przez pokrętło wyboru trybu pracy, włącznik, przełącznik zdjęć pojedynczych, seryjnych, z bracketingiem lub samowyzwalaczem oraz przyciski do wywoływania podręcznego menu i do błyskawicznego przełączania w tryb filmowania. Spust migawki umieszczono dokładnie na szczycie uchwytu aparatu.
Tylna ścianka tego modelu jest w znacznej mierze zajęta przez uchylno-obrotowy wyświetlacz LCD o przekątnej trzech cali, rozdzielczości 460 tys. punktów i proporcjach boków 3:2. Nad ekranem umieszczono wizjer (na lewo od niego jest pokrętło do korekcji wady wzroku i przełącznik LCD/wizjer) o rozdzielczości 1 440 tys. punktów z czujnikiem odłączającym LCD po przyłożeniu oka do celownika. Zarówno wizjer, jak i ekran LCD zapewniają 100% pokrycia kadru.. Z kolei na prawo od celownika mamy kolejno trzy klawisze: przełączania między trybami odtwarzania i rejestracji, blokowania ekspozycji oraz uruchamiania rejestracji sekwencji wideo. Po prawej stronie ekranu są natomiast przyciski do sterowania pracą wyświetlacza, do kasowania plików i aktywacji podglądu oraz przyciski wielokierunkowe wraz z klawiszem wywoływania menu.
Baza produktowa aparatów fotograficznych >>>
Panasonic Lumix GH1 zapewnia tryby automatyczne, z preselekcją czasu lub przysłony oraz manualne. Bardziej zaawansowani użytkownicy mają możliwość ręcznego ustalania balansu bieli na podstawie wzorca i ustawiania temperatury barwowej liczbowo. Poza tym w uzyskaniu lepszego efektu końcowego pomaga bracketing ekspozycji, balansu bieli i trybu filmowego (zdjęcia są rejestrowane z różnymi ustawieniami dotyczącymi koloru, np. z żywymi barwami czy czarno-białe). Jednak i początkujący fotoamatorzy śmiało mogą sięgnąć po GH1, dysponuje on bowiem kilkunastoma programami tematycznymi, funkcją wykrywania twarzy (także w czasie filmowania) z możliwością oznaczenia i zapisania w pamięci aparatu fotografowanych twarzy.
Ułatwieniem są optyczna stabilizacja obrazu MEGA O.I.S., która pomaga wyeliminować efekt drżących rąk (w trybie robienia zdjęć i filmowania), funkcja Intelligent ISO Control redukująca nieostrości obrazu spowodowane poruszaniem się obiektu, autofokus w trybie śledzenia oraz inteligentna ekspozycja (parametry naświetlania dla poszczególnych części kadru są dobierane indywidualnie). Podobnie jak pozostałe funkcje, tak i automatyczne wykrywanie sceny działa podczas robienia zdjęć i w czasie filmowania.
