Krajobraz rynku smartfonów jest dość mocno zarysowany. Niegdysiejsi liderzy jak Sony, LG czy HTC dziś ustępują producentom Państwa Środka. Huawei, Xiaomi czy Oppo rozgościły się na listach sprzedaży, oferując ciekawe urządzenia za cenę niejednokrotnie sporo niższą od propozycji dawnych liderów. Jak w tej sytuacji odnajduje się propozycja z Tajwanu? Co oferuje HTC Desire 19+ i czy warto go kupić?
Sprawdź aktualną cenę HTC Desire 19+!
Jakość wykonania
To już nie jest poziom dawnego HTC. Jasne, zachowano sporą oryginalność bryły i ciekawie wyglądają akcenty kolorystyczne na przycisku czy pierścieniu wokół aparatu. Ciekawie wygląda także tylna powłoka. Co z tego, jeśli wszystko to trzeszczący plastik? Co gorsza, ugina on się pod naciskiem, a w okolicy portu USB-C plastik odstaje od korpusu smartfona. Podczas testu zgromadziłem na obudowie kilka rys z tyłu, co wygląda nieestetycznie.
Rysuje się także front. Pomimo obecności szkła Gorilla 3 po kilku miesiącach zwykłego użytkowania widać, że uszkodzenia są znaczne i psują wygląd. Przód wygląda już dość typowo z dużą bródką oraz łezkowym wcięciem u góry. Na lewym boku znajdziemy slot hybrydowy Nano SIM i Micro SD. Głośnik i gniazdo słuchawkowe są u dołu, podobnie jak port USB-C. Przyciski blokady ekranu i głośności ulokowano z prawej strony - te klikają przyjemnie i nie uciekają na boki.
Całość waży 170 gramów i ma 8,5 milimetra grubości. Faktyczny wynik będzie nieco wyższy przez aparaty odstające z obudowy. Ogólną jakość oceniam jako przeciętną.
Ekran w HTC Desire 19+
Matryca IPS LCD w HTC Desire 19+ ma 6,2 cala. Jej rozdzielczość to 1520x720 pikseli, co daje zagęszczenie na poziomie 271 pikseli na cal. Konkurencyjne propozycje potrafią pod tym kątem spisywać się znacznie lepiej. Proporcje ekranu to 19:9.
Tyle teorii, w praktyce są dwa plusy. Jest bardzo jasno (ale i też niezbyt ciemno), a kolory sprawiają wrażenie żywych przy dużej jasności. Potem jest już tylko gorzej. Na minus zaliczam kąty widzenia. Przy niewielkim odchyleniu tracimy część barw. Niewielka rozdzielczość także jest zauważalna i objawia się zmęczeniem przy czytaniu. Nie pomaga tutaj nierównomierne podświetlenie. Biele są zszarzałe, podobnie jak czernie. Nie jest to plus smartfona.
Jakość Dźwięku
W przypadku HTC nie mamy do czynienia z kodekami obsługi dźwięku bezprzewodowego AptX. Nie ma tu także aplikacji muzyki od HTC, a jedynie Muzyka Play. Brakuje także globalnie działającego equalizera. W samej aplikacji od Google brakuje opcji dodania informacji o utworze czy okładek. Nie znajdziemy też muzyki w folderach. Nie ma co liczyć na synchronizację z innymi serwisami streamingowymi czy wyłączanie małych plików dźwiękowych.
Jeśli chodzi o grę na słuchawkach, jest tu po prostu przeciętnie, czyli adekwatnie do ceny. Telefon wydobywa z siebie sporą głośność, ale nie idzie to w parze z jakością. Słyszalny jest przester. Scena nie jest szeroka, brakuje tu szczególnie wysokich partii. Słuchawki bezprzewodowe tracą na jakości jeszcze mocniej. Nie mam też pozytywnego wrażenia z korzystania z głośnika. Dźwięk jest płytki, brakuje basów, a nawet przy głośności na poziomie 70% pojawia się szarpanie. Jest głośno i to tyle dobrego.
Wydajność HTC Desire 19+
Na papierze wydaje się, że propozycja Tajwańczyków nie będzie demonem wydajności.
- Procesor: MediaTek Helio P35 MT6765 16nm
- Rdzenie: 4x 2,3 GHz Cortex-A53 + 4x1,8 GHz Cortex-A53)
- Układ graficzny: Pover VR GE8320
- RAM: 4 GB
- Pamięć na pliki: 64 GB
 |  |  |
| Wynik w Antutu Benchmark | Wynik w 3D Mark | Wynik w Geekbench |
Nawet jak na smartfon do 1000 złotych, HTC Desire 19+ spisuje się słabo. W oczy kłują klatkujące animacje, co szczególnie boli przy korzystaniu z Blinkfeed oraz włączania aplikacji systemowych. Urządzenie potrafi mieć długi czas zadyszki, który przekłada się na wszystko, co robimy. Nie do końca dogaduje się ono z zewnętrznymi aplikacjami, przynajmniej dopóki te nie są wersjami Lite.
Pomimo 4 GB RAM-u przełączanie się między programami oznacza ich odświeżanie niemalże zawsze. Ponadto po kilku sekundach(!) pauzy potrafi zniknąć aplikacja Spotify.
Także w grach smartfon nie ma czym się chwalić. Większość tytułów uruchamia się, ale na najniższych ustawieniach. To bynajmniej nie oznacza, że nie czekają ich spadki płynności. Te zdarzają się dość regularnie. Zabrakło tu także narzędzi dla graczy optymalizujących smartfon pod rozgrywkę, przez co powiadomienia zasłaniają sporą część ekranu, a dla gier nie ma przeznaczonego zapasu mocy.
Nakładka i system HTC Desire 19+
HTC Desire 19+ oferuje Androida 9 Pie oraz nakładkę Sense Home w wersji 10.10. Niepokojący jest fakt, że ostatnią poprawkę zabezpieczeń smartfon dostał... w maju 2019 roku. HTC musi się wziąć za aktualizacje, jeśli chce sprzedawać to urządzenie z czystym sumieniem. Zwłaszcza że do poprawy jest też czytnik linii papilarnych, który dość często się myli i jest dość powolny. Odblokowanie twarzy jest nieco szybsze, ale jest to poziom przeciętny.
Przeczytaj nasze recenzje:
- Test Redmi Note 8T - Czy warto kupić?
- Recenzja Redmi Note 8 Pro po ponad miesiącu użytkowania
- Motorola One Action vs Xiaomi Mi A3 - Który Android One do 1000 zł?
Nakładka zmienia wygląd systemu i dodaje mu wiele opcji personalizacji. Skorzystamy z motywów, które pozwolą nie tylko na odświeżenie wizualiów, ale zaoferują swobodny układ skrótów do aplikacji. Szkoda, że sklep od HTC nie otrzymuje już zbyt wielu aktualizacji. Po lewej stronie pulpitu znajdziemy BlinkFeed z informacjami z aplikacji, które w moim przypadku ograniczyły się do Youtube (więcej opcji nie działało).
Nakładce brakuje kilku opcji dających wygodę. Nie połączymy się ze sklepem Google Play przez wyszukiwarkę aplikacji. Brakuje trybu obsługi jedną dłonią. Nie znajdziemy narzędzia do zarządzania pamięcią. Menedżerowi plików brakuje też opcji segregacji. Nie ma tak przydatnych aplikacji jak dyktafon czy dobre aplikacje do multimediów (te od Google są przeciętne). Wizualia i funkcjonalności programów od HTC wyglądają, jakby zatrzymały się w 2015 roku.
Reszta nakładki to rozwiązania wzięte z czystego Androida. Pasek powiadomień może zawierać do 9 ikon na jednym panelu. Może też występować w trybie ciemnym (ale nie w czerni). Ustawienia są proste w obsłudze i nie ma ich zbyt wiele. Najwięcej opcji odnajdziemy w Sense Home, choć podstawowy motyw nie zawiera ich zbyt wiele. Z 64 GB dla użytkownika zostaje 55 GB.
Moduły łączności w HTC Desire 19+
HTC dostarcza niemalże pełny zestaw, jeśli chodzi o to, czego możemy się spodziewać w klasie średniaków. Nie zabrakło obsługi radia FM ani diody powiadomień, o czym często zapominają Chińczycy. Warto jednak nadmienić, że ta świeci się tylko na czerwono i zielono, a nigdzie nie doszedłem do tego, jak ją przełączyć. Jest także Bluetooth w standardzie 5.0, na nie akurat narzekać nie mogłem.
Nie było problemów z lokalizacją - łatwo i szybko mogłem odnaleźć swoją lokalizację z niewielkim marginesem błędu. W przypadku połączeń brakowało mi nieco głośności, nawet przy zbliżeniu słuchawki do telefonu. Poza tym jakość połączeń oraz zasięg stały na wysokim poziomie. Telefon obsługuje LTE kategorii 6 i Wi-Fi 5, więc maksymalne prędkości połączenia z siecią nie są szałowe. Nie brakuje NFC.
Jakość zdjęć i video w HTC Desire 19+
Tajwańczycy zdecydowali się na implementację wielu kamer, zgodnie z rynkowymi trendami. W rezultacie otrzymujemy taki zestaw:
- Aparat główny: 13 MPix, f/1.8, 26mm
- Drugi aparat: 8 MPix, f/2.0, 13 mm (szerokokątny)
- Trzeci aparat: 5 MPix, f/2.2 (bokeh)
- Aparat przedni: 16 MPix f/2.0
- Video: 1080p/30 FPS
Aplikacja od HTC oferuje nieco inne podejście od konkurencji. Nie ma tu sztucznej inteligencji, a tryby zdjęć i video oznaczone są ikonkami, a nie podpisami. Jest ich całkiem niewiele i nie uświadczymy chociażby trybu nocnego. Z kolei tryb manualny nie pozwala na płynne przechodzenie między ISO (od 100 do 1600) czy czasem naświetlania (od 1s do 16s). Nie działa on na obiektywie szerokokątnym. Znajdują się tu także animowane naklejki, ale telefon nie potrafi dobrze wykryć twarzy.
 |  |  |  |
| f/1.8, ISO 100, 1/235s | f/1.8, ISO 101, 1/883s | f/1.8, ISO 106, 1/760s | f/1.8, ISO 102, 1/592s |
Zdjęcia z HTC Desire 19+ zdecydowanie odstają od konkurencji na tej półce cenowej. Widać to już w dzień. Problemy zaczynają się już od niewielkiej głębi ostrości i jej utraty na brzegach kadru. Same zdjęcia mają zaskakująco mało szczegółów i to w przypadku obydwu obiektywów, między którymi przełączanie się trwa niejednokrotnie zbyt długo. W ciągu dnia nietrudno o przepalenia, choć w tej sytuacji ratuje nieco HDR (wtedy jednak zdjęcie przetwarza się dość długo).
 |  |  |
| f/1.8, ISO 100, 1/1420s | f/1.8, ISO 100, 1/218s | f/1.8, ISO 100, 1/178s |
Fotografiom brakuje nasycenia pomimo tego, że temperatura barwowa idzie w kierunku cieplejszych zdjęć. Widzimy też zniekształcenia, zwłaszcza na dalszym planie. Odcieni czerni nie ma zbyt wielu. Kontrast potrafi być nieduży nawet przy dość jasnym świetle.
 |  |  |  |  |
| f/1.8, ISO 918, 1/25s | f/1.8, ISO 623, 1/25s | f/1.8, ISO 419, 1/25s | f/1.8, ISO 636, 1/25s | f/1.8, ISO 1226, 1/20s |
Sytuacja nie poprawia się specjalnie nocą, gdzie szumy widoczne są już nie tylko po powiększeniu. Algorytmy nie radzą sobie z balansem bieli przy pomarańczowym świetle. Brakuje nawet namiastki detali. Punkty światła są przepalone nawet, gdy jest ich wiele. Kolory są nieco wypłowiałe, choć nie ma w tym przypadku dramatu. Ziarnistość jest spora i to największy problem głównego obiektywu.
 |  |  |  |  |
| f/2.0, ISO 101, 1/524s | f/2.0, ISO 100, 1/1082s | f/2.0, ISO 829, 1/20s | f/2.0, ISO 102, 1/121s | f/1.8, ISO 103, 1/422s |
Obiektyw szerokokątny jest miłym dodatkiem, ale zdjęcia z niego niespecjalnie nadają się do wyświetlania na większym ekranie. Widoczny jest spory efekt rybiego oka, brakuje ostrości poza centrum kadru. Kolory są jeszcze bardziej wypłowiałe, a kontrast niewielki. Zdjęciom brakuje jasności, cienie pochłaniają masę ciemnych barw. Robienie zdjęć nocą nie ma najmniejszego sensu.
 |  |  |  |
| f/2.0, ISO 216, 1/33s | f/2.0, ISO 1275, 1/20s | f/2.0, ISO 101, 1/1067s | f/2.0 (cyfrowo symulowane f/1.0), ISO 100, 1/213s |
Nieco lepiej wypadają selfie. Szczegółowość zdjęć jest nie najgorsza. Kolor cery jest bliski naturze, choć zawsze skóra wydaje się być wygładzona. Dobrze radzi sobie odcinanie twarzy od obiektu. Jeśli zastanawialiście się, jaki smartfon wybrać, HTC na pewno nie będzie dobrą odpowiedzią dla fanów fotografii.
Filmy także są przeciętne. Nie ma na nich wielu szczegółów, a jakikolwiek ruch sprawia, że nie jesteśmy w stanie dostrzec na nich szczegółów. Kolory wydają się być nienaturalnie podkręcone, a samo video jest ciemne. Stabilizacja praktycznie nie działa. Nawet przy statycznym obrazie brakuje ostrości.
Bateria w HTC Desire 19+
Ogniwo w HTC Desire 19+ ma 3850 mAh. Pojemność, która w połączeniu z ekranem HD+ oraz oszczędną nakładką mogłaby przełożyć się na dobry czas pracy. I w sumie tak jest - telefon może pracować nawet 6 godzin na ekranie w trybie mieszanym przy użyciu LTE w około 40% i 60% Wi-Fi. Bywa też tak, że telefon kończy żywot po 5-godzinnym dniu pracy, zwłaszcza gdy gramy i przeglądamy internet. Na co dzień po zakończonym dniu widziałem od 5 do 25% baterii.
Telefon nie ładuje się przesadnie szybko. Ładowarka 5V/2A nie daje szybkiego zastrzyku mocy. W kwadrans zyskamy 16% baterii, w pół godziny 30%. W ciągu godziny będzie to między 56 a 61%, co jest dość sporą dysproporcją. Pełną baterię zobaczymy po 2 godzinach i 5 minutach.
Czy warto kupić HTC Desire 19+?
Smartfon od Tajwańczyków nie będzie najlepszym wyborem w swojej klasie cenowej. Nie ma żadnej karty przetargowej w obliczu mocnej konkurencji. Wykonanie i spasowanie elementów jest przeciętne. Ekran nie jest wartością dodaną, podobnie jak jakość dźwięku czy aparatów. Konkurencja robi znacznie lepsze telefony. I nie zrekompensuje tego przyzwoity czas pracy na baterii.
HTC jest w trudnym momencie. Jego smartfony nie są w stanie pomóc trudnej sytuacji firmy, ponieważ same borykają się ze sporymi problemami. Sam fakt, że aktualizacje bezpieczeństwa nie docierają tu od kilku miesięcy, powinien być przestrogą. Nie mogę polecić HTC Desire 19+.
Ocena HTC Desire 19+:
